කඳුළු කතාවන්
ජීවිතයට ආපදා එන්න තැනක් කොතනැක් අවශ්‍යද ඒ වගේම වයසක් අවශ්‍ය වෙනවද ඉතිං ඒ වගේ ගැටලුවට මුහුණ දුන්නු ඒ වගේ ජීවිතවලට අත්දැකීම් ලබපු කොළඹ පුරවරයෙන් ඈත පිහිටි හරි අපූරු පාසලක දරුවන් කීප වෙනුවෙන්ගේ ජීවිතයේ අනුවේදනීය කතාවයි මේ (නම් ගම් සියල්ල පෞද්ගලිකත්වය උදෙසා මනංකල්පිත වේ )
නිවේදකයා : ඔයා ආපදාවකට මුහුණ දුන්නේ කොහි සිටින අවස්ථාවේද ?
පූර්ණිමා සිසුවිය : මම ගෙදර ඉන්න වෙලාවෙදි අකුණුසැර වැදීමක් තමයි සිද්ධ වුණේ
නිවේදකයා : ඒ සිදුවීම අපිට විස්තර කරන්න පුළුවන්ද ?
පූර්ණිමා සිසුවිය : එදා උදේ වරුවේ ඉඳන්ම හොඳටම වැස්ස. ඒ වෙලාවේ ගෙදර ඉදියේ මමත් ආච්චි අම්මත් විතරයි. ටිප් ස්විචයට අකුණක් වැදිලා එකවරම ගිනිගන්න ගත්තා.
නිවේදකයා : ඒක මුලින්ම දැක්කේ කවුද ?
පූර්ණිමා සිසුවිය : මම තමයි ඒක මුලින්ම දැක්කේ. ඒ වෙලාවේ අයියවත් ගෙදර ඉඳියේ නැහැ. මටත් කරන්න ඕන දේ හිතා ගන්න බැරි වුණා එකවරම.
නිවේදකයා : ගින්න නිවන්න ඔයා ගත්ත ක්‍රියාමාර්ගය මොකක්ද ?
පූර්ණිමා සිසුවිය : මම ඉක්මනටම තෙත රෙදි ගෝනියක් අරගෙන ගින්න නිවන්න කටයුතු කළා.
නිවේදකයා : ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි.
*සමීපතයන්ගේ අහිමිවීම තම දෑසින්ම දුටු විට එය පුංචි සිත් දරාගන්නේ කෙසේද මේ ඇගේ කතාවයි* .
නිවේදකයා : ඔබ ආපදාවට මුහුණ දී තිබෙනවද ?
නුවනි සිසුවිය : ඇත්තටම මේ ආපදාවට මුහුණ දුන්නේ මම නෙවෙයි නමුත් මගේ අම්මගෙ අයියා! ඒ කියන්නේ මගේ මාමායි.
නිවේදකයා : ඔහු මුහුණ දුන්නේ කවර ආපදාවකටද ?
නුවනි සිසුවිය : ඔහු රැකියාව සඳහා යාමේදී නාය යෑමකට ලක් වුනා. එයින් ඔහුගේ ජීවිතය පවා අහිමි වුණා.
නිවේදකයා : එය අත්දැකීම අපිට කියන්න පුළුවන්ද ?
නුවනි සිසුවිය : ඔව් ඇත්තටම. එක දවසක් එයා කොළඹ ඉඳන් අපිව බලන්න ආවා. එයා රැකියා විදිහට කරේ පතල් අංශයේ රැකියාවක්. එතනදි තමා එයා ඒ ආපදාවට මුහුණ දුන්නේ. ඔහුගේ ප්‍රධානියා විසින් ඔහුට පතල ආශ්‍රිත මෝටරයක් ප්‍රතිසංස්කරණය කරන්න යැයි පැවසුවා. ඒ කටයුත්තට යන ගමන අතරේදී පස් කන්දක් කඩා වැටි ඔහු යටවුණා. ඒ පස් කන්දට යටවෙලා දවස් පහකට විතර පස්සේ තමයි එයාව ගොඩ ගත්තේ.
නිවේදකයා : ඒ වෙනකොට එයාට මොනවද වෙලා තිබුණේ?
නුවනි සිසුවිය : ඒ වන විට ඔහු මියගොස් සිටි අතර දින පහක්ම වතුරවලටත් පස්වරටත් යටවෙලා ඉඳපු නිසා එයාගේ හම සුදු පාට වගේ වෙලා තිබුණා. ඉදිමිලා වගේ තිබුනේ. අන්තිමට එයාගේ මිනිය ගෙනාවේ සීල් කරපු පෙට්ටියක
නිවේදකයා : ඒ අවස්ථාවේදී ඔබට දැනුණු මානසිකත්වය කෙසේද ?
නුවනි සිසුවිය : ඒ වගේ නායාමකට ලක්වෙලා නැති වෙයි කියලා හිතුවේ නෑ. ලොකු දුකක් ඇතිවුණා.
නිවේදකයා : ඔබට ස්තුතීයි.
කුඩා අවදියේ සිටම ජීවිතයට අඳුරු මතකයන් කියන්නේ පැමිණිය හැකිය.සෑම දෙයක්ම දරාගෙන කුඩා අවදියේ සිටම ජීවිතය ඉදිරියට ගෙන යාමට අප හුරු විය යුතුය.
