පෑන් තුඩුවට සුසුම බර කර
හැඟුම් පොදියම එකට කැටිකර ඔහේ
ලියා දැමුවෙමි
කිසිත් නොසිතම
නොලද ප්රේමෙක මතක පොදියම
සිතුවමක් මෙන් මැවී තනිකම
රිදුම් දෙන මේ පාළු මැදියම
දරා ගත්තෙමි තනිව තනිකම
වැටෙන කඳුලැල් උණුය තවමත්
බොඳ වෙලා ගිය ලියූ කවියත්
තනිකමේ රස කියා දුන්නා තවත්
ඉතින් හිතවත
අනෙක් පස හැරී දෙනෙත් වැසුවෙමි මමත්
"Heavy sighs at the tip of the pen,
You condense all the emotions within.
I wrote them down
Without much thought,
Memories of unrequited love,
Creating loneliness like a painting,
This painful middle of loneliness,
I endured loneliness alone,
The falling tears still hot,
The blurred poem
Taught me more about the taste of loneliness,"
So dear,
I also turned and closed my eyes.
Leo Rashmi Erandi
Third Year
Faculty of Arts
